[BL โดจิน] [นิยาย] บุรุษแห่งแดนโดดเดี่ยว ภาคหนึ่ง：จากชนบทสู่เมือง (แบบต่อเนื่อง)

ผู้ชายในหมู่บ้านโดดเดี่ยว

บทที่หนึ่ง：คนเหงา
บทที่สอง：คืนที่มีหมอก
บทที่สาม：เกมเพศสำหรับสองคน
บทที่สี่：XX บริสุทธิ์เป็นอย่างไร?
บทที่ห้า：ตามฝรั่งมาก่อกบฏ
บทที่หก：ซิงรักสงคราม
บทที่ 7：อินเตอร์คอนเนคตาพี
บทที่แปด：สงครามความรัก
บทที่เก้า：เจ๋งจริงๆ
บทที่สิบ：เฉากลับหัวกลับหาง
บทที่สิบเอ็ด：เท่จริงๆ
บทที่สิบสอง：ภราดรภาพ
บทที่สิบสาม：พี่น้องกัน，ความแข็งแกร่งทำลายทองคำ
บทที่สิบสี่：พี่น้อง
บทที่สิบห้า：พี่ครับผมต้องการขนาด
บทที่สิบหก：กรุณายกโทษให้ฉัน
บทที่สิบเจ็ด：เย็ดมัน，เพศสัมพันธ์ฉัน
บทที่สิบแปด：ฤดูหนาวที่น่าเบื่อหล่อเลี้ยงหัวใจเด็ก

บทที่หนึ่ง：คนเหงา
ในหมู่บ้านบนภูเขาอันห่างไกล，เนื่องจากการจราจรไม่สะดวก，คนที่นี่ล้าหลัง，ความบันเทิงในเวลาว่าง，กล่าวคือเจ้าบ้าน，แชทสั้น ๆ ของ Li，เพราะความยากจนและความล้าหลังของที่นี่，เด็กผู้ชายหลายคนไม่มีลูกสะใภ้，มาเล่นไพ่กัน，เพื่อบรรเทาชีวิตที่อ้างว้าง。
ครอบครัวจางเป็นครอบครัวที่ดีขึ้นในหมู่บ้านนี้，พ่อเป็นนายกเทศมนตรี，แม่เป็นผู้อำนวยการหญิง，มีเด็กชาย 2 คน，หญิงสาวคนหนึ่ง，บอสเป็นเด็กผู้ชายที่แต่งงานแล้ว，ประการที่สองคือหญิงสาวได้แต่งงานเข้าเมือง，มันคือนกฟีนิกซ์สีทองของหมู่บ้าน，ลูกคนที่สามยังเป็นหนุ่มโสดไม่มีคู่。พูดคุยเกี่ยวกับชายและหญิงของตระกูลจาง，ผู้ชายเกิดมาแข็งแรง，ผู้ชาย，ลูกผู้ชาย，ผู้หญิงที่น่ารัก，อ่อนโยน，อาจจะเป็นพันธุกรรมจากพ่อแม่ โอเค?，สูงกว่า，เด็กชายสูง 1 เมตร 80，แม้แต่เด็กผู้หญิงก็สูงถึง 1.70 เมตร，เพราะผู้หญิงเรียนในเมือง，หลังจากเรียนจบฉันจึงได้แต่งงานกับเศรษฐีในเมือง，ไม่ค่อยกลับมา。
หลังจากเจ้านายแต่งงาน，อยู่คนเดียว，เป็นพ่อคนแล้ว，ลูกคนที่สามยังไม่ได้แต่งงาน，ยังอยู่กับพ่อกับแม่，ลูกคนที่สามไม่ต้องการอ่านหนังสือ，อาจเป็นเพราะน้องเล็กในครอบครัว，พี่ชายและน้องสาวรัก，พ่อกับแม่ห่วงใย，ดื้อดึง，การแข่งขัน，สุ่ม，ทำสิ่งที่คุณต้องการ，ไม่มีใครสามารถควบคุมเขาได้，ป้ายดิบ，ใบหน้าสวย，ช่างเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา。
เพราะลูกคนที่สามที่บ้าน，บวกกับนามสกุลจาง，ทุกคนเรียกเขาว่า——จางซาน。อยู่บ้านทั้งวันมันน่าเบื่อ，บวกกับอารมณ์ร้าย，เพื่อนไม่กี่คน，ชีวิตที่ยากลำบากในหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวแห่งนี้，ผู้คนทำงานในไร่นาในฤดูร้อน，ยุ่งเหมือนนรก，ไม่มีเวลาเล่นด้วยกัน，ได้ฟรีในฤดูหนาว，พนันกันอย่างคึกคัก，แชท，Zhang San ต้องการเล่นกับพวกเขาจริงๆ，แต่ทุกคนไม่ชอบเขา。
Zhang San อยู่ในความตื่นตระหนกในวันนี้，ผมมุ่งมั่นที่จะออกไปเล่นกับทุกคน，สิ่งที่พวกเขาพูด，ฉันต้องอดทน，เสียอารมณ์ไม่ได้，ไม่อย่างนั้นคงตายไปแล้วจริงๆ，ฉันจะไปปลูกผม，รา，ออกไปเดินเล่น，ฤดูหนาวอันยาวนานเพิ่งเริ่มต้นขึ้น，หาเพื่อนเพื่อฆ่าเวลา，ยังเป็นฤดูหนาวที่ดี!
"คุณกำลังมองหาใคร หลิวตง，อย่า，เขาดูน่าเกลียด，ไม่ชอบ，ที่สี่จากซ้าย，ดูดี，สามารถไม่พอใจ，ใจแข็งกว่าตัวเองอีก，น่าเบื่อ，คิดเป็นเวลานาน，ในท้ายที่สุดฉันยังคงรู้สึกว่าเหวินหลงเป็นคนดี，ดูดี，สูง，บุคลิกดี，แค่ไปหาเขา，ปกติเขามีคนในครอบครัวเยอะ，คุณจะไม่เหงาเมื่อไปที่นั่น。“จางซานใส่เสื้อผ้าของเขา，เพิ่มฟืนลงในเตา，แค่ออกไป。
เพียงเดินเข้าไปในลานบ้านของเหวินหลง，ฉันได้ยินเสียงหัวเราะอยู่ข้างใน，ดูเหมือนว่าบ้านของเหวินหลงจะมีแขกจำนวนมาก，วันนี้น่าจะใช่，มีคนมากมายกับฉัน，ฉันไม่ควรเหงาอีกต่อไป，ยืนที่หน้าต่างและดูว่ามีใครอยู่，อะไร，เสี่ยวชิง，วรรคสี่，ทั้งสามคนคุยกัน，ล้อเล่น，รู้สึกมีความสุขมาก，สามคน，ฉันกำลังมา，โต๊ะไพ่นกกระจอกสำหรับสี่คน，ฮ่าๆๆๆ，เปิดประตูอย่างมีความสุข。
“พูดอะไรน่ะ ดีใจจัง。"จางซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม。
"โอ้，นายจาง，ลมอะไรพัดพาคุณมาที่นี่。“เสี่ยวชิงแกล้งจางซาน。
"ไอ้เหี้ย，ลูกชายแบบไหนที่ไม่ใช่ลูก，อย่าแกล้งฉัน。”
“ทำไมลูกกำนันถึงคิดว่าพวกเราไม่กี่คน，มีอะไรหรือเปล่า? "Duan Si ยังสะท้อนการเยาะเย้ยของ Xiao Qing。
“มึงพูดเหี้ยอะไร! จางซานมานั่งลง，อย่าคุ้นเคยกับพวกเขา。"เหวินหลงดึงจางซานให้นั่งลงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม。
Zhang San เหล่ไปที่พวกเขา，ไม่ได้พูดอะไร，เขาไม่สบายใจ。แล้วสิ่งที่คุณอยากเล่นไพ่เมื่อกี้ล่ะ? ไม่อยู่ในอารมณ์ตอนนี้，อยากจะดุพวกเขา。ในความคิดที่สอง，จะได้มีเพื่อนเล่น，ไม่เป็นไร。
"มา，มา。เล่นไพ่，สี่คนเท่านั้น。"รอยยิ้มบนใบหน้าของ Zhang San มองไม่เห็นเปลวไฟในหัวใจของเขาเลย。
"ไอ้เหี้ย，เพียงแค่มา，ฉันกลัวคุณ! "เสี่ยวชิงพูดและเข้ามา。
เหวินหลงเป็นนาย，ย้ายโต๊ะ，ถ่ายอุจจาระ，มาเล่นไพ่นกกระจอกกันเถอะ。
“เหม็นหำอะไรนักหนา，วิธีการต่อสู้，ควรพิมพ์สิ่งนี้。"เดือนศรีตวาดลั่น，ตบหน้าตัวเอง。
"ฉันได้กลิ่น，มันเหม็น。"เสี่ยวชิงเดินต่อไปข้างสนาม。
ฮ่าๆ，ทุกคนล้อเล่น，เล่นไพ่นกกระจอก，ดูมีความสุขจัง。
เวลาของโป๊กเกอร์บินเร็วมาก，ค่ำแล้ว，มีคนตะโกนว่าหิว，มีคนตะโกนว่าเหนื่อย，แต่พวกเขาไม่ต้องการจากไป，แค่พูดแค่นั้น。
“หยุดดิ๊.，พูดคุยเกี่ยวกับการให้คุณกระเจี๊ยว，ดูว่าคุณยังหิวอยู่หรือเปล่า。"Duan Si กล่าว Xiaoqing，หมึกของเขาตื่นตระหนกเป็นอันตราย，ไม่มีความสุขมาก。
“อย่าเพิ่งพูดดิ๊，เอาออกถ้าคุณมีความสามารถ，มาดูกันว่าจะกล้ากินไหม，ฆ่าคุณงี่เง่า。
ฮิฮิ，Zhang San และ Wen Long น้ำตาไหลออกมา。
เห็นจางซานและเหวินหลงหัวเราะเช่นนั้น，เสี่ยวชิงรู้สึกอายเล็กน้อย，ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดมันมากเกินไป，แต่เขาก็หัวเราะด้วย。
"ไอ้คุณ，ฉันเอามันออก，เป็นลูกหมาไม่กิน。Duan Si อารมณ์เสียหลังจากถูกหัวเราะเยาะ，ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าพวกมันทั้งหมด，หน้าแดง。
เสี่ยวชิงทนอากาศที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร?，คิด，ฉันไม่สามารถกลัวคุณ，แล้วหน้าไม่มัน，ฉันจะดูว่าคุณกล้าไหม。ยืนขึ้น，หน้าหายใจไม่ออกเหมือนก้นลิง，จ้องมองที่ Duan Si และกล่าวว่า：“แค่กระเจี๊ยวเล็ก ๆ ของคุณ，กล้าดียังไงเอาออก?，หยุดดิ๊ก，รอคุณอยู่，เอามันออก，ดูว่าฉันไม่กัดคาวบอยสุนัขของคุณ，อย่าตาบอดดิ๊ Ser，ฉันทำความสะอาดคุณ。”

บทที่สอง： คืนที่มีหมอก

เนื้อหานวนิยายที่เหลือฟรีสำหรับผู้ใช้วีไอพี!